Symbolische versieringen, gereedschappen en overblijfselen uit de 13e eeuw onthulden het unieke karakter van het gevonden vaartuig, maar er was een drastische beslissing nodig om het te behouden, zo heeft National Geographic ontdekt.
In het hart van Saksen-Anhalt, een regio in Duitsland die rijk is aan geschiedenis, ligt een ondergedompelde schat onder het water van de Arendsee. In dit waterlichaam lag sinds de 13e eeuw een middeleeuws schip van ongeveer 800 jaar oud. Een ontdekking die de aandacht trok toen National Geographic het aan de wereld onthulde .
Wat een museumstuk aan land had kunnen zijn, nam echter een onverwachte wending: het schip werd teruggebracht naar zijn waterbodem om het te beschermen tegen de ontbinding die contact met lucht zou kunnen veroorzaken.
Deze beslissing benadrukte de complexiteit van archeologische interventies en de noodzaak om conservatie op lange termijn prioriteit te geven boven onmiddellijke erkenning.
Onvoorspelbaar wrakherstel
Sinds de jaren 1990 was het bestaan van het wrak bekend dankzij sportduikers die het zo’n 35 meter diep in het meer ontdekten, dat op het diepste punt 55 meter diep is.
Er was de expertise van een team wetenschappers voor nodig om het voor de eerste keer naar de oppervlakte te brengen, zodat het in detail kon worden onderzocht, volgens het Duitse Staatsbureau voor Monumentenzorg en Archeologie.
Het schip is 12,50 meter lang, 2,50 meter breed en bijna een meter hoog en is gebouwd van eikenhout. Dit type vaartuig werd ontworpen voor het vervoer van goederen en mensen, waarbij zowel roeispanen als zeilen als voortstuwingsmiddel werden gebruikt.
Een ongewone maar noodzakelijke conservering
In tegenstelling tot andere archeologische vondsten, hoewel niet ongebruikelijk bij dit soort ontdekkingen, werd deze boot teruggeplaatst in het meer, nu op een ondiepere diepte van ongeveer 20 meter, zoals het staatsbureau uitlegde.
Deze procedure is bedoeld om de versnelde aantasting te voorkomen die contact met lucht kan veroorzaken op het hout, dat eeuwenlang in een zuurstofarme omgeving heeft gelegen.
De keuze om het schip onder water op te slaan was deels te wijten aan een gebrek aan fondsen voor droge conservering, een proces dat complexe en gespecialiseerde behandelingen vereist om het hout te stabiliseren. In plaats daarvan werd het schip bedekt met een speciale stof, bedoeld voor toekomstig onderzoek en mogelijk herstel.
Belangrijke vondsten aan boord
De diepten van het meer bevatten middeleeuwse geheimen: van alledaagse gebruiksvoorwerpen tot overblijfselen die een verband leggen tussen het schip en historische figuren uit de regio (ZUMA Press).
De verkenningen onthulden niet alleen de structuur van het schip, maar brachten ook meerdere artefacten aan het licht die verhalen uit vervlogen tijden vertellen.
Onder de ontdekkingen zijn skeletresten, visgereedschap, keramische gebruiksvoorwerpen en touwen, voorwerpen die een venster bieden op het dagelijks gebruik van de boot tijdens de Middeleeuwen.
Versieringen op de boeg en achtersteven, in de vorm van beren en vogels, geven het schip een majestueus en symbolisch karakter en suggereren banden met het klooster in de omgeving of zelfs met het Brandenburgse markgraafschap uit die tijd.
Technologische innovatie in de archeologie
Tijdens de korte periode dat de schuit aan land bleef, werden uitgebreide maatregelen genomen om de staat en details te documenteren.
Volgens National Geographic gebruikte het team alles van laserscanners tot drones om een driedimensionaal model met hoge resolutie van het schip te maken.
Dit record maakt niet alleen een gedetailleerde analyse mogelijk zonder de originele structuur te beschadigen, maar biedt ook de mogelijkheid om in de toekomst zowel virtuele als fysieke replica’s te bouwen.
Toekomstprojecties
Ondanks het feit dat het schip onder water is teruggezet, sluiten de Duitse autoriteiten niet uit dat het op een dag definitief kan worden teruggevonden. Als de nodige financiële middelen beschikbaar komen, zou het schip opnieuw boven water kunnen komen, dit keer om een plaats in te nemen in een museum, waar de middeleeuwse verhalen toegankelijk zouden kunnen worden gemaakt voor het publiek dat de onderwaterarcheologie bewondert.
Voorlopig zal de Arendsee dit waardevolle historische artefact onder zijn water blijven beschermen en zijn mysterie en essentie behouden, zoals dat al eeuwenlang het geval is.
Deze vondst in Duitsland benadrukt volgens National Geographic de uitdagingen en dilemma’s waar moderne archeologen mee te maken hebben als ze cultureel erfgoed voor toekomstige generaties proberen te beschermen.
